‌طبق ماده ۳ قانون فوق؛ شرکتهای تعاونی باید تابع اصول ذیل باشند:
⦁ ‌الف – عضویت شرکت تعاونی برای عموم اشخاص واجد شرایطی که در اساسنامه شرکت قید گردیده با تصویب هیأت مدیره شرکت آزاد می‌باشد.
⦁ ب – کلیه اعضاء شرکت دارای حقوق و وظایف مساوی می‌باشند.
⦁ ج – در مجامع عمومی بدون در نظر گرفتن تعداد سهام هر عضو دارای یک رأی می‌باشد و استفاده از این حق از حقوق شخص صاحب سهم است.
در مواردی که به عللی استفاده از این حق به طور مستقیم برای شریکی میسر نباشد ممکن است به موجب وکالت کتبی به یکی دیگر از شرکاء واگذار‌شود. ‌در مورد وکالت هیچ عضوی نمی‌تواند با احتساب رأی خود مجموعاً بیش از پنج رأی داشته باشد.
در اتحادیه‌های شرکتهای تعاونی نماینده هر شرکت عضو به نسبت اعضای آن شرکت حق رأی خواهد داشت.
⦁ ‌د – استرداد سهام و پرداخت بهای آن تا حدی که موجبات وقفه در فعالیت شرکت فراهم نشود مجاز است.
⦁ ه – سهام شرکت تعاونی با نام و غیر قابل تقسیم است و بهای آن باید نقداً پرداخت شود. ‌انتقال سهام به اشخاص غیر عضو ممنوع است.
⦁ ‌و – بهره حق‌السهم شرکتهای تعاونی که در آخر هر سال به شرکاء ممکن است داده شود در اساسنامه شرکت تعیین خواهد شد.
⦁ ‌ز – درآمد سالیانه شرکت پس از وضع هزینه – استهلاک – ذخایر و بهره سهام به نسبت معاملاتی که هر یک از اعضاء و مشتریان غیر عضو که در‌طول سال مالی با شرکت نموده‌اند بین آنان تقسیم خواهد شد.
⦁ ح – شرکتهای تعاونی از اعضاء جزو دیون ممتازه محسوب است.
ذخیره احتیاطی در شرکت تعاونی چیست؟
شرکتهای تعاونی باید برای جبران زیانهای احتمالی و توسعه عملیات خود بدواً قسمتی از درآمد خود را که از ۱۵ درصد کمتر نباشد به‌عنوان ذخیره احتیاطی در ترازنامه منظور نموده و سپس طبق مفاد بند ز ماده ۳ به تقسیم سود سهام اقدام نمایند. ‌منظور کردن این وجوه به حساب ذخیره تا زمانی است که جمع آن معادل با مجموع سرمایه
شرکت در ظرف ۳ سال اخیر گردد. ‌ذخیره احتیاطی شرکت به هیچ وجه قابل تقسیم بین شرکاء نبوده و در صورت انحلال شرکت ذخیره احتیاطی بنا به تشخیص شورای تعاون کشور به‌اتحادیه تعاونی یا مؤسسات عام‌المنفعه دیگر واقع در همان شهرستان یا در شهرستان مجاز واگذار خواهد شد.